بررسی تغییرات تنش بر پایدارسازی گودها به روش میخ کوبی با استفاده از برنامه plaxis

تراکم بالای شهری در عرصه های محدود، اجازه ایجاد پارکینگ و سایر فضاهای خدماتی هم سطح با زمین را نمی دهد و مستلزم گودبرداری های عمیق و احداث پارکینگ های چند طبقه است. در اثر گودبرداری های عمیق در این عرصه ها، ایمنی عمومی به خطر افتاده و شاهد گسیختگی جداره های گودبرداری و بروز خسارت های مالی و جانی به کارگران، مجاورین، عابرین و همچنین محدودیت های ترددی در گذرهای مجاور گود می باشیم، که ریشه آن در افزایش تراکم در عرصه های محدود بدون توجه به حجم پارکینگ و سایر فضاهای خدماتی مورد نیاز و چگونگی تامین آن و همچنین عدم آشنایی کافی طراح و مجری از محدودیت های فنی و حقوقی روش های مختلف گودبرداری و پایدارسازی دیواره های آن می باشد. میخ کوبی خاک یک روش در جای تسلیح خاک می باشد که در دو دهه اخیر در کشور های مختلف جهت پایدارسازی گودبرداری های عمیق و همچنین پایدار سازی شیبهای طبیعی، کاربرد دارد وسیعی پیدا کرده است. اساس این سیستم بر مبنای کاربرد مصالح تسلیح کششی در ناحیه مقاوم خاک می باشد که در فاصله کمی نسبت به یکدیگر قرار گرفته اند. سیستم های میخ کوبی شده قابلیت تحمل بارهای استاتیکی و دینامیکی را دارا می باشد. با توجه به اینکه روش میخ کوبی در سالهای اخیر در تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران برای پایدار سازی جداره های گودبرداری به کار گرفته شده است و به سرعت رو به افزایش می باشد، لزوم بررسی عوامل مختلف تاثیر گذار بر این سیستم از جمله پارامترهای هندسی و مقاومتی و بارگذاری و همچنین تاثیر این پارامترها بر میزان تنش به وجود آمده در میخ ها و خاک بیش از پیش احساس می گردد.